Szklane paciorki pojawiły się nie wiedzieć gdzie i kiedy, najprawdopodobniej przy okazji czyichś prób magicznych. Wyglądają jak szklane koraliki z dziurką na nitkę - i często są noszone jako naszyjniki, różańce czy po prostu w wiązkach-portfelach. Ich kolory i faktury różnią się - trudno jest znaleźć dwa jednakowe. Niektóre osoby mają słabość do pewnych kolorów i kształtów, dlatego cenią sobie jedne paciorki bardziej niż inne.

Oto, co wiemy na pewno.

• Paciorki pojawiają się, gdy osoba lub społeczność złoży ofiarę Gai. Prawidłowo przeprowadzony rytuał kompostowania powoduje, że po miesiącu księżycowym w miejscu rytuału pojawia się jakaś ilość paciorków.
• Paciorków nie da się zniszczyć żadną dostępną nam fizyczną metodą. Wszelkie próby ich fałszowania kończą się na kowadle, w palenisku kuźni, czy choćby między dwoma kamieniami.

Gromadzenie (hoarding) paciorków nie jest częste i traktowane jest jako dziwactwo. Niektóre społeczności uważają to za sygnał ostrzegający przed skłonnościami aspołecznymi. We wszystkich znanych społecznościach absolutnym tabu są paciorki należące do osób zmarłych. Są one grzebane razem z ciałem. Jak przekonały się te nieliczne osoby, które próbowały naruszyć zakaz, nawet po kilku godzinach od pochówku paciorki obracają się w bardzo charakterystyczny tłustawy w dotyku pył, a potem wracają do gleby.